"Tylko ty mnie zrozumiesz" - Samantha Young

"Nie czyń drugiemu tego, co tobie niemiłe". Czyż nie wydaje się to proste? Co może być łatwiejszego od tego, aby traktować innych ludzi tak, jakbyśmy sami chcieli być traktowani. A jednak często okazuje się to wręcz niewykonalne. Porażka w tej kwestii zawsze jest przykra, ale szczególnie smutna jest wtedy, gdy zasady tej nie spełnia się wobec ukochanej osoby.

➤ Spoilery z pierwszego tomu

Miłość Jake'a i Charley przetrwała próbę czasu. Było ciężko, ale oboje wiedzieli, że uczucie, które ich łączy jest tak wyjątkowe, że nie wolno go niszczyć. Jakim więc zaskoczeniem musi być dla Jacoba niespodziewana decyzja Charlotte o zerwaniu. Z dnia na dzień wszystko się skończyło. Chłopak jest zdruzgotany, jednak wbrew uporowi byłej dziewczyny, próbuje walczyć o ich miłość. Pytanie tylko, czy jest jeszcze o co walczyć?

Charley jest w potrzasku. Rodzina nie akceptuje jej związku z Jakem oraz planów dotyczących kariery policyjnej. Choć bardzo zależy jej na akceptacji rodziców i siostry, postanawia walczyć o realizację swoich marzeń. Najbliżsi nie dają za wygraną, w efekcie czego między nimi a Charley dochodzi do poważnego konfliktu. Zaistniała sytuacja męczy ją, jednak wiele znaczy dla niej fakt, że może polegać na Jake'u. Wkrótce jej życie wywraca się do góry nogami wskutek pewnego traumatycznego wydarzenia. Ta jedna chwila wszystko zmienia. Dziewczyna wie bowiem, że nie ma już przyszłości dla niej i Jacoba, dlatego też zrywa z nim kontakt.

O ile w pierwszej części cyklu miałam o Charlotte dobre zdanie, o tyle teraz moja opinia na jej temat zmieniła się na gorsze. Nie wiem, jakim sposobem mogła zachować się tak wobec Jake’a. Nie tak dawno sama obwiniała go za to, że opuścił ją bez żadnych wyjaśnień. Tymczasem sama robi to samo. Nie pojmuję jej dziwnej relacji z rodziną. Rozumiem, że obawiają się o jej bezpieczeństwo jako potencjalnej policjantki, jednak nie wiem, dlaczego są tak niechętni wobec jej chłopaka. Fakt, w przeszłości popełnił błąd, przez który Charley bardzo cierpiała, ale był wówczas nastolatkiem. Te kilka lat rozłąki zmieniło go. Stara się jak może, aby wynagrodzić jej wszelkie krzywdy. lecz jej najbliżsi nie zwracają na to żadnej uwagi. Traktują go jak przestępcę. A Charley jest za słaba, aby go bronić i walczyć o ich wspólną przyszłość. Zamiast tego w nim upatruje przyczyny rodzinnego konfliktu. Dba wyłącznie o zadowolenie rodziny (tak na marginesie, bardzo egoistycznej), a Jake'a traktuje jak piąte koło u wozu. Sama nie wie, czego chce. W wielu sytuacjach jest chodzącym zaprzeczeniem. Odpycha go, a jednocześnie jest zła, że mógłby związać się z inną dziewczyną. Uff, okropna postawa. Jestem w stanie zrozumieć wiele problemów. z którymi się boryka, nie akceptuję jednak jej głupoty. Cóż, swoim zachowaniem udowodniła jedynie, że nie zasłużyła na Jacoba.

Jake całą swoją uwagę koncentruje na Charley. Widzi, że rana, którą zadał jej w przeszłości, nie pozwala się jej wyzbyć pewnego rodzaju ostrożności oraz obawy przed tym, że zawiedzie ją po raz kolejny. Stara się więc przekonać ją, że już jej nie skrzywdzi. Bardzo zależy mu na zapewnieniu jej szczęścia. Chce, aby czuła się spełniona, dlatego też wspiera ją w realizacji planów związanych z dostaniem się do akademii policyjnej. Wspiera ją również w kwestii rodzinnych relacji, mimo niechęci, jaką żywią wobec niego jej bliscy. Ich związek staje się coraz silniejszy, dlatego Jake nie potrafi zrozumieć decyzji Charley o zerwaniu. Nie wierzy, że jej uczucia się zmieniły. Z tego powodu nieustannie walczy o swoją ukochaną. Nie chce i nie potrafi z niej zrezygnować. Żyje w zawieszeniu mając nadzieję, że Charlotte przejrzy wreszcie na oczy. Nie zdaje sobie jednak sprawy z jak skomplikowaną sytuacją zmaga się jego była dziewczyna.

Jacob już w pierwszej części (mimo błędu, który popełnił) zdobył sobie moją sympatię. Druga odsłona jego historii w znacznym stopniu ją umocniła. Mogę mówić o nim jedynie w samych superlatywach. Jest niesamowitym chłopakiem, całkowicie oddanym ukochanej. Podziwiam jego wytrwałość w dążeniu do jej odzyskania. Podziwiam też jego cierpliwe znoszenie krytyki ze strony rodziny Charley. To dla niej odłożył całkowicie na bok swoją dumę. Zawsze ujmuje mnie postawa mężczyzny, który tak szczerze potrafi zabiegać o kobietę, lecz uważam, że Charlotte nie zasługiwała na tak wielkie oddanie z jego strony. Sądzę, że Jacob na zbyt wiele pozwolił jej i jej najbliższym, którzy traktowali go niemal jak trędowatego. Miało to zapewne związek z poczuciem winy za cierpienie, na jakie naraził ją w przeszłości, ale wszystko powinno mieć swoje granice. Patrząc jednak na to jak walczy o Charley oczywistym jest, że dla niej jest w stanie wiele znieść, oby tylko mieć ją u swego boku. Choć było mi żal, że musiał doświadczać tylu przykrości, to bez wątpienia stwierdzam, że ani trochę mnie nie zawiódł. Jego postawa i perypetie sprawiają więc, że jest moim ulubionym bohaterem.

Na koniec nie sposób nie wspomnieć o Low'ie, Becku i Claudii. To świetni ludzie. Jake i Charley są szczęściarzami, że mają takich przyjaciół. Jeśli zaś interesuje was to, w jakim kierunku potoczyła się znajomość Becka i Claudii, to w tej części uzyskacie niezbędne informacje.

Okładka - może być, podobnie jak w "Żyj szybko, kochaj głęboko".

Podsumowując: książka sama w sobie nie jest zła, ale nie sprawdziła się zbyt dobrze w roli kontynuacji losów Jacoba i Charley. Dalszy ciąg ich perypetii był dobrym pomysłem, jednak nie z fabułą, która jest powtórzeniem tego, co było w pierwszej części. Różnica polega jedynie na tym, że wówczas to Jake porzucił Charlotte, a teraz zrobiła to ona. W "Żyj szybko, kochaj głęboko" uczucie głównych bohaterów było wyjątkowe. Bezsensowne postępowanie Charley w "Tylko ty mnie zrozumiesz" zepsuło magię ich miłości. Największym atutem powieści jest niezwykła postawa Jacoba i tak naprawdę przede wszystkim ze względu na niego warto ją przeczytać. To jednak nie zmienia faktu, że drugi tom nie dorównał pierwszemu. 

„[...] Wiedziałam, że zraniłam Jake’a, nie chciałam jednak usłyszeć tego z jego ust. [...] Zaledwie kilka miesięcy wcześniej dałam Jake’owi wycisk za to, że zerwał ze mną, kiedy miał siedemnaście lat. Ponad cztery lata później zraniłam go równie mocno, choć obiecałam sobie, że nigdy nie skrzywdzę nikogo tak, jak Jake skrzywdził mnie. Jak dużo może się zmienić w trakcie kilku miesięcy”.

Zobacz także:
"Żyj szybko, kochaj głęboko" - Samantha Young (cykl: "Into the Deep", t. 1)