"Chłopak z sąsiedztwa" - Kasie West

 Uczucia potrafią być zaskakujące. Przez wiele lat mogą być podstawą przyjaźni, aby nieoczekiwanie przekształcić się w miłość. Taki stan rzeczy ma wiele plusów. Czasami jednak może wystawić wieloletnią relację na próbę. Czy jednostronna miłość może zakończyć przyjacielską więź?

     Charlie Reynolds ma kłopot. Dostała kolejny mandat. Tym razem nie ujdzie jej to na sucho. Ojciec oczekuje, że znajdzie pracę, aby osobiście zapłacić za swoją nieostrożną jazdę. Szesnastolatka zatrudnia się w sklepie. Nowe zajęcie niesie ze sobą pewien skutek uboczny - rozregulowuje Charlie harmonogram biegania, co oznacza, że problemy z zaśnięciem i koszmary dotyczące wypadku matki powrócą. Kiedy próbuje poradzić sobie ze wspomnianymi trudnościami, przypadkowo spotyka nocą Bradena, swojego sąsiada. Tą nieplanowaną rozmową dwójka nastolatków rozpoczyna swój rytuał nocnych spotkań przy płocie. W ich trakcie Charlie zauważa, że Braden zaczyna ją coraz bardziej interesować. Czy chłopak odwzajemni jej uczucia?

     Charlie różni się od typowej dziewczyny. Jest przykładem chłopczycy, która uwielbia sport i najchętniej spędza czas w gronie swoich braci oraz Bradena, sąsiada, którego zna od 12 lat. Styl Charlotte w dużej mierze jest efektem tego, że wychowywała się bez matki. Choć w chwili jej śmierci miała 6 lat, nie może pogodzić się z tym, że nie ma o niej żadnych wspomnień. Mimo że jej utrata oraz nocne koszmary były trudnym doświadczeniem, dziewczyna miała udane życie dzięki kochającej rodzinie. Doskonale odnajdywała się w męskiej rzeczywistości, nie czuła potrzeby odkrywania własnej kobiecości, choć niekiedy było jej przykro, że jest traktowana jak chłopak. Zmianę w tym względzie pociąga za sobą praca w sklepie. Wiąże się ona z metamorfozą w kwestii stylu i daje Charlotte szansę przekonania się, że to, co dziewczęce wcale nie jest jej obce. Wymaga to od niej nieco odwagi, podobnie jak stawienie czoła sercowym rozterkom. Jej miłosne perypetie to skomplikowana sprawa, szczególnie gdy chłopak, którego przez 12 lat traktowała jak brata, zaczyna wzbudzać w niej uczucia nie mające wiele wspólnego z braterstwem. Charlie obawia się, że to zepsuje ich przyjaźni. Martwi się też, że Braden może nie odwzajemniać jej zainteresowania. Oboje twierdzą, że znają się na wskroś. Czy naprawdę znają się na tyle, żeby odgadnąć, jakie tajemnice skrywa ich serce?

Charlie to dziwna osoba, chwilami wręcz dziwolągowata. Bywa cyniczna, wie jak okazać brak empatii. Sama stwarza niektóre problemy, niepotrzebne kombinując. Niekiedy nie wie, czego chce. Lubi być chłopczycą, ale nie chce, aby zapominać, że jest dziewczyną. Nie podoba mi się zbyt duże wyeksponowanie jej zainteresowania sportem (co do biegania - znudził mi się ten motyw, który tak chętnie wykorzystywany jest w powieściach). Jej relacja z Bradenem jest sztuczna, mam wrażenie jakby na siłę umieszczono ją w książce. Nie wyczuwam między nimi żadnych emocji. To po prostu dwójka zaprzyjaźnionych sąsiadów. Od samego początku postać Charlie nie przypadła mi do gustu. Niestety, fabuła toczy się niemal wyłącznie wokół niej. Nie wiem dlaczego niektóre autorki, pisząc swoje książki, skupiają się przede wszystkim na głównej bohaterce. Mogę to zaakceptować, jeśli okazuje się fajną osobą. Nie lubię tego jednak wówczas, gdy jest nijaka, a taka właśnie jest Charlie, która dopiero na koniec się zmienia, jednak to zbyt późno, aby moja opinia o niej była pozytywna.

     Braden Lewis ma 17 lat i zdecydowaną większość swojego życia spędził jako przyszywany, a zarazem szczęśliwy, członek rodziny Charlie. Jego ojciec, który był przeciwieństwem taty Charlotte, zapomniał czym jest prawdziwe rodzicielstwo. Matka była dobrą kobietą, lecz nie umiała się przeciwstawić mężowi, który stawał się coraz bardziej uciążliwy. Nic dziwnego więc, że to ze swoimi przyjaciółmi z sąsiedztwa najchętniej przesiadywał. Co do Charlie - lubił się z nią przekomarzać. Nie było między nimi żadnej bariery. To on znał ją najlepiej, więc dziewczyna nie musiała przy nim udawać kogoś, kim nie jest, a to zarzucał jej w kwestii jest znajomości z niedawno poznanym Evanem. Czy tak bliska relacja z Charlotte okaże się jednak równoznaczna z uczuciami przekraczającymi braterską i przyjacielską więź, szczególnie kiedy na horyzoncie pojawi się jej śliczna koleżanka, Amber?

O Bradenie nie wiele można powiedzieć. Choć jest tytułowym bohaterem (co wskazywałoby na to, że będzie ciągle obecny w fabule powieści) to tak naprawdę nie pojawia się zbyt często. Na podstawie informacji, które uzyskujemy można stwierdzić, że to dobry chłopak i prawdziwy przyjaciel. Jak jednak wspominałam, nie dostrzegam niczego wyjątkowego w jego relacji z Charlie. On sam nie wywarł na mnie żadnego wrażenia, jest, po prostu, jedną z wielu postaci. To ogromny minus, biorąc pod uwagę to, że jest on (niby) jednym z głównych bohaterów.

     Omawiając tę książkę nie sposób nie wspomnieć o rodzinie Charlie, która jest ze sobą bardzo zżyta. Oprócz wielu wesołych chwil doświadczyli też tragedii - łączy się z nią pewna tajemnica, z którą przyjdzie się zmierzyć Charlotte. Na uznanie zasługuje jej ojciec. Choć został sam, świetnie poradził sobie z wychowaniem dzieci. W kwestii ich rodzinnych relacji mam jednak jedno zastrzeżenie. Otóż, nie do końca pojmuję postawy braci Charlie, którzy autentycznie zachowują się tak, jakby nie była dziewczyną. Nie rozumiem też tej dziwnej maniery, w myśl której bracia odganiają potencjalnych adoratorów siostry.

I na koniec wzmianka o jednej z epizodycznych postaci, czyli Evanie. Spośród wszystkich bohaterów wydał mi się najbardziej interesujący. Jego obecność ożywiła fabułę. Szkoda, że autorka nie przydzieliła mu znaczniejszej roli. Może wtedy cała historia okazałaby się ciekawsza.

Okładka może być.

Podsumowując: miałam pewne oczekiwania wobec tej książki, jednak muszę stwierdzić, że mnie rozczarowała. Okazała się opowieścią, w której nie dostrzegłam żadnego autentyzmu. Mam wrażenie jakby autorka nie miała pomysłu na kolejną publikację i próbowała na siłę stworzyć jakąś historię. No i stworzyła zwykły, pozbawiony emocji tekst.

„[...] Miał rację. Znał mnie dobrze. Lepiej niż myślałam. Nie przypuszczałam, że od lat tak uważnie mi się przygląda. Był zawsze blisko nas, a mnie, o rok młodszą, interesowało, czym zajmują się z moim bratem. Nie przypuszczałam jednak, że to działa w obie strony [...]”.